Gedenk de mens

De kinderen

Warm in hun huid - ik hoef de kinderen

nog niet tot een verleden te herleiden;

zij leven aan de oorsprong van de tijd;

zij jagen lichtdauw op, hun denken springt omhooj

uit morgenbronnen; in hun woorden

opent de wereld een gezicht

dat amper uit de schepping is ontwaakt,

een mengeling van honger en zojuist

ontbloeid gelach. Ik kan hun avonduur

verbergen in de holte van mijn hand

en door hun dichte ogen heen het licht

tot op de bodem toe zien leven.

48