Verslagen hoofden
Verslagen hoofden. In het struikgewas der haren houden zweet en bloed de doodsangst vast. Zij liggen met hun ogen voorover in het steengeworden licht.
Diep in de ijstijd van hun stilte graven mijn zinnen naar een onvoldragen gebaar van pyn,
een roepen dat zich door het blinde glas omhoog blijft scheuren.
Maar nooit ontwaakt een trilling op mijn mond, hoe lang ik ook met ingehouden stem mijn leven afbuig naar het ondergrondse en mij verlies in luisteren dat amper de dag meer halen kan.
32