DE BEERPUT
Een beerput in Klazienaveen, die voelde zich soms wat alleen, ofschoon hij telkens voller raakte met alles wat de mens verzaakte.
Een grote dag beleefde hij, toen men pal aan zijn rechterzij een nieuwe put begon te graven, bestemd tot tweede afvalhaven.
De eerste dacht met zoete pijn:
Nu zal ik niet meer eenzaam zijn, maar eeuwig van een zielsvriendinne de ademhaling mogen minnen.
20