Jeugdherinneringen

HEIMWEE

„Ga jij ook met de kippen op stok wa?"

„Ga jouw Moeder ook alle week de boezelaartjes na, of ben jij een helder meissie ? Die inkvlckkc hé Bet, ik denk nog altijd an me moeder, slordigheid, nou ’t werd ons uitgeslagen!!”

(De ongevoelige vrouw trof me in mijn teerste punten, ik zat meestal van boven tot onder vol inkt).

„Doorloopen, doorloopen alsjeblieft”, klonk het bevelend. Gelukkig maakte een politieagent een einde aan het gesprek, waartoe Moeder geen kans scheen gezien te hebben en na een allerhartelijkst vlug afscheid waren we vrij.

Zwijgend liepen we eenige oogenblikken voort, toen Moeder op eens zei: „Dat komt net goed; Fien is in Haarlem geïnviteerd, Anna en jij konden wel eenige weken bij Nicht gaan logeeren. De va-cantie is zoo lang en Hoorn is een gezonde plaats, ik zal er met Papa eens over spreken! Zou je willen?” (Moeder was een flinke vrouw en duldde geen weekheid, daarom durfde ik niet bekennen, dat ik zóó een Moeder zelfs niet lijdelijk zou verdragen).

„An ook mee, hè Ma?” vroeg ik angstig.

Mevrouw P. was een achternicht van mijn moeder, die absoluut onontwikkeld, met een rijken slager in Hoorn getrouwd was, zich in weelde baadde, en ééns per maand Amsterdam bezocht. Dan frequenteerde zij bij voorkeur die familieleden, waarop ze prat ging en drong hun hare weldaden op om in hun gunst te blijven. Daaraan had ik ook de invitatie te danken. Ik rilde van de vrouw, maar ze had verteld, dat ze juist een karretje met een hitje gekocht hadden en alle dagen naar „de Streek” reden, omdat ze overal klanten hadden en het niet te beloopen was. Rijden was voor mij als kind het ideaal en daar Nicht beloof-