Domp-domp zoo zong het pompke domp-domp zoo zong het pompke in 't grauwe winterhout.
Door ’t meiske, jonge meiske, werd telkens op een wijske de twengel neergedouwd.
Zij zong van hooge Graven, van Jonkvrouwen, zoo brave, zoo lieflijk en zoo mooi.
Zij maalde schoon, met woorden, ’t kleed, ’t hermelijn-geboorde, de gouden ketentooi.