Zangen van hoop

om hen lichtfeesten de vruchtbegloeide gouwen schoonheid rijst marmerblank om hen omhoog. Zij zijn de kinderen van u en mij; de armen, de

deemoedigen

de veelgevloekten: o lief, wat schoone geest nu tusschen u en mij, mijn blanke ree, mijn

goedige,-

bij ons van man en vrouw ’t eeuwge liefdefeest.

Ik kus u en de sterren die verschieten zijn gouden

gaven, die de nacht

met zachte hand om uw bruidsbed strooit, doet

lichten,,

er staan aan hemel veel, ’n gouden krijgerswacht, zij staren duizend! duizend! als duizend komende

gezichten.

Ik kus u, in den weerschijn van uw oogen zie ik mijn' beeld: ik zie mijzelf in u veel malen

weer

achter uw donkre wimpers vloeit in gouden

zonnetogen,

een eeuwig blauwend stralend liefdemeer.