De lamp van den meester

Maar de meester zag niets of hoorde niets... Recht op zijn doel af, met zijn elastischen stap, ging hij als gedragen door zijn wil .,,En tot haar verbazing zagen zij de blauwe knoop de kroeg ingaan...

Dan moet er iets heel ergs aan de hand zijn!

Want iedereen weet het: de kasteleins zien net zoo graag een blauwe knoop, als de duivel een kruis.

... De deur, het rumoer ... De jeneverstank, die den jongen man tegemoetsloeg... De waard, die hem aan-staarde, van achter de beplaste toonbank; een stel slampampers aan een tafeltje, verbaasd en wantrou-wend loerend... En daartusschen een jongen die in-eenkromp, die wel weg wou kruipen bij 't zien van zijn meester...

Het was stil van afwachting... ; er moest iets ge-beuren.., Het leek onmogelijk dat de indringer daar bleef, dat niemand hem de hersens insloeg, eruit smeet... !

Maar niemand verroerde, het bleef stil.. .

En in de groote stilte trad de meester nader, — als gefascineerd zagen allen naar dat witte gezicht-van-wil, met de twee blauwe, vaste vlammen der oogen ..., — en hij lei den jongen zijn hand op het hoofd....

Nauwelijks hoorbaar klonk het:

״sta op.. y

En de jongen stond op ...

Toen, even zacht, maar even duidelijk:

״ ... Ga mee .. .״״ En niemand, die ook maar met een vinger naar ze durfde wijzen. Ongehinderd en onge-deerd gingen zij uit, de meester en de jongen, door de open kroegdeur, naar buiten...

Op straat staken de vrouwen de koppen bij elkaar, toen die twee, hand aan hand, voorbijkwamen...

45