Land van de toekomst

.en deel van de belastinggelden (een groot deel) wordt door de /erheid weer uitgegeven aan:

sociale voorzieningen van allerlei aard. Denk maar eens aan de pensioenuitkeringen, aan de ouderdomsvoorziening van Minister Drees, aan toeslagen op levensmiddelen, aan onderwijs, aan gezondheidszorg, enzovoorts enzovoorts.

Dat zijn allemaal overheidsuitgaven, die ten goede komen aan de grote massa der burgers in de eerste plaats. De hoogst aangeslagenen vallen er niet buiten.

Maar omdat het aantal der hoog-aangeslagenen in verhouding tot anderen klein is, komen we tot deze slotsom:

van de belastingpenningen geeft de overheid meer aan de laag-aangeslagenen dan aan de hoog-aangeslagenen. (In de officiële tekst van het Plan vindt U daar belangwekkende cijfers over.)

We zijn dus nu gekomen tot de volgende slotsom: door het voeren van een vooruitstrevend beleid kan de overheid de spreiding van de inkomens bevorderen.

Het Plan van de Partij van de Arbeid gaat nu uit van de grondgedachte, dat het de taak van de overheid is deze spreiding tot een toelaatbare hoogte op te voeren.

Het kenmerk van een vooruitstrevend regeringsbeleid, zoals de Partij van de Arbeid voorstaat (en sinds 1945 in de werkelijkheid heeft verwezenlijkt) drukt men meestal uit met deze woorden: herverdeling van het nationale inkomen. Die herverdeling is al een eind gevorderd. Daarom konden we schrijven: U verdient meer dan U verdient. Maar we zijn er nog lang niet.

Vaste maatstaven.

In een socialistisch geordend Nederland zal de verdeling van het nationale inkomen meer geschieden naar normen, die een zo groot mogelijke rechtvaardigheid kunnen waarborgen. Deze maatstaven zijn: een vergaande beperking van het arbeidsloos inkomen.

Er moet een zeker verband blijven bestaan tussen de grootte van de beloning en van de geleverde hoeveelheid werk en de hoedanigheid van dat werk. (Een groot verschil in loon, samenhangend met de prestatie wordt dus aanvaard.)

Loon naar behoefte zal als uitsluitende maatstaf worden afgewezen. Maar er moet een loonsysteem komen, dat een redelijk minimum bestaan waarborgt aan ieder, die werken wil. Een eenvormig grond-loon, dus genoeg voor het redelijke levensonderhoud voor een gemiddeld gezin, waarbij vooropgesteld wordt, dat aan zekere eisen van geneeskundige verzorging, opvoeding en culturele ontspanning uit dat grondloon kan worden voldaan.

Drie mogelijkheden.

De wereld onzer dagen wordt verdeeld door drie grote meningsverschillen omtrent de wijze, waarop de maatschappij moet worden ingericht, in economisch opzicht. Tussen deze drie meningen zijn allerlei schakeringen mogelijk. Maar altijd weer komt men op de drie hoofdmeningen terug.

62