Geacht aetherforum ...

laat zo maar klanken uit je mond kabbelen. De normale werkelijkheid, waarin je leeft, komt daar nauwelijks aan te pas, als u voelt wat ik bedoel.

Pas weken later, toen ze de op de band opgenomen vragen gingen uitzenden, heb ik mijn antwoord voor het eerst gehoord. Ik zat thuis. Toen ik die vraag uit de luidspreker hoorde komen, brak het koude zweet me uit. Ik hoorde mezelf zeggen:

״De vragensteller is abuis. Zo'n hond loopt niet direct naar een andere hond toe. Hij loopt eerst naar een boom toe, daar snuffelt hij aan en dan zegt dat beest tegen zichzelf, neen, dat is geen hond, dat is een boom. Dan loopt het dier naar een lantaarnpaal, daar snuffelt hij ook aan, en dan zegt ie: dat is óók geen hond, dat is een lantaarnpaal.... en dan ziet ie ten slotte een Van zijn eigen soortgenoten; daar rent hij naar toe, hij snuffelt weer en ja hoor, het is een hond. Zo gaat dat." Tegen mijn huisgenoten zei ik: ״Ik geneer me dood, wat een sof-antwoord." Met mijn vrouw overlegde ik een paar weken onder te duiken. ״To live it down". Na zo'n antwoord zou ik me immers in geen net gezelschap meer durven vertonen. Maar 't pakte heel anders uit.

54