gen dergelijke gemengde huwelijken". De geprikkeldheden, die men kortweg „regionalisme" noemt, hebben wel een ernstige ondergrond, maar ze zijn ook weer niet zo serieus, dat er bloeddorst te bespeuren valt. Het verheugende vind ik dat de mensen, die op een of andere manier de invloed van die geprikkeldheden ondergaan, zelf de eersten zijn om er de draak mee te steken. Ik ken geen plaats in Nederland, waar niet op een gegeven ogenblik de zon van de zelfspot door de wolken van regionale geprikkeldheid heenbrak. In Groningen vroeg iemand: „De wapens der provincies en gemeenten hebben allemaal een of ander embleem. Friesland heeft plompeblaren, Den Haag een ooievaar, Leiden de sleutels. Welk embleem zou het forum voor het wapen van Groningen aanbevelen?"
Eerste antwoord: „Een spaarpot, als zinnebeeld van de zuinigheid". (Applaus). Tweede antwoord: „Het peerd van ome Loeks". (Knetterend applaus).
Derde antwoord: „Een Groninger koek". (Overweldigend applaus).
Vierde antwoord (van David van Staveren): „Het wapen van Groningen? Op een veld van spaarpotten, het peerd van ome Loeks, met in
48