De wereld is rond, maar mijn zolen zijn plat

WAAROM ? DAAROM!

DIT boek heb ik opgedragen aan 'Loetje en Liesbeth'. Dat zijn: prof. dr. L. de Jong en zijn vrouw. Aan Loe, in het bijzonder als dank voor zijn 'Voorspel' zijn 'Neutraal' en zijn 'Mei 40'. (Dat zijn boeken zo lang bovenaan de bestseller-lijst staan, bewijst hoe door-en-door gezond democratisch het volk van Nederland is, malgré tout.) Maar ook om sentimentele redenen droeg ik dit boek aan die twee op. Voor de oorlog woonden Loe's vader en moeder en hun kinderen een paar huizen van ons vandaan op de Amsteldijk in Amsterdam. Zijn vader dreef een winkel inboter-kaas-en-eieren. Voordat Loe met zijn tweelingbroer Sally naar college ging, deden ze eerst de melkwijk. Toen Loe zijn inaugurale rede als prof hield, dacht ik: 'Daar staat onze oude melkbezorger in bef, toga en baret.' Hij las in die rede een stuk voor uit een document, dat zijn broer Sally tijdens het verzet had geschreven. Ze waren één-eicelhge tweelingen: we hebben ze nooit uit elkaar kunnen houden. Sally, die medicijnen studeerde, is gebleven in het verzet. Ik had het gevoel, dat Sally zélf daar stond en dat zijn woorden werden gesproken door zijn eigen stem.

In 1940 zijn Loe en Liesbeth (met hun oudste zoon-op-stapel), na de capitulatie, in een niet zo groot bootje met mijn gezin méé-gereisd naar Londen. In Engeland hebben we samen wel iets beleefd, als ik me goed herinner. Daarna zijn we zeer goede vrienden gebleven, waarschijnlijk omdat we elkaar niet overlopen. Ik had in de opdracht zijn titels kunnen vermelden: Professor Doctor. Deftig! Waarom zou ik? Voor mij zullen die twee altijd blijven: Loetje en Liesbeth.

M.S.