Tussen speurders en spionnen - Avonturen van Dirk Poldervaert

nemarken bezet om te voorkomen, dat het door de Engelsen zou worden bezet.

De berichtgever seinde: 'Ben zoëven langs Hotel Angleterre gegaan. De Duitse staf heeft het hotel geheel in beslag genomen.' 'Het ergste was', seinde de man, 'dat niemand op die aanval was verdacht geweest. Nu, ja nu, begreep men plotseling, dat de Duitsers deze aanval lang en zorgvuldig hadden voorbereid. Duitse schepen lagen in de haven. Nu was gebleken, dat dagen lang Duitse soldaten in de ruimen verborgen hadden gelegen. Die kwamen plotseling te voorschijn...

'Verzet wordt wel geboden, maar het is nutteloos. Ik geloof, dat...' Plotseling hielden de seinen op.

'Op dit ogenblik komen de Duitsers de kamer van deze telegrafist binnen', zei Gijs met sombere stem, 'en ze arresteren hem...' Dirk balde de vuisten.

Hij wilde, dat hij bij die telegrafist in de kamer was. Hij zou vechten om de moedige man te helpen. Maar hij stond op Schiphol. Zo meteen zouden ze een kopje koffie gaan drinken. Misschien was de telegrafist dan al dood. Gefusilleerd.

Onderwijl kwamen de berichten van de reporter in Oslo binnen. Deze man had de beschikking over een telefoonverbinding. Hij sprak in 't Engels aan één stuk door. Rustig en toch gespannen. Hij gaf een ooggetuigenverslag van de gebeurtenissen.

'Het is Ole Johansen', zei Gijs, 'ik ken hem, één van de reporters van de Noorse omroep.'

'Jongstleden vrijdagavond', vertelde de stem, 'was ik nog op de Duitse legatie. Ze vertoonden een film, 'Feuertaufe', de film, waarin de Nazi's lieten zien hoe ze Polen hebben uitgemoord. Ik had een paar gesprekken met Noorse hoge autoriteiten. Die wisten te vertellen, dat de Noorse gezant in Londen had gewaarschuwd, dat een aanval op Noorwegen op komst was. Een gedeeltelijke mobilisatie werd enkele dagen later bevolen.

Vannacht kwamen de berichten binnen, dat op verschillende plaatsen langs de langgerekte Noorse kust Duitsers onze versterkingen van zee uit hadden beschoten. Maar niemand geloofde het. En aan een aanval op Oslo hechtte helemaal niemand geloof. Vroeg in de ochtend kwamen de berichten, dat we Oslo moesten verlaten. In de studio, waar ik nu spreek, kan ik het gedaver van het geschut horen. De bevolking is in paniek. Langs de straten trekken duizenden mensen op weg naar de bergen in het noorden, waar ze denken veilig te zijn. De ellende, vooral die van de kinderen, is onbeschrijfelijk. Alles is volslagen in verwarring. Ik hoor..

85