Hier is de VARA

en zie wat die jongen van me aan het uitvoeren is en laat die nou het karweitje van zijn oude vader hebben overgenomen. Die Jantje staat die dochter van mijn oude kostbaas met grote paardenogen aan te kijken alsof zij de eerste vrouw is, die hij in zijn leven ziet en dat nest van een meid kijkt hem aan met een uitdagende blik en ik denk:

״Asjeblieft, die Doortje hoef ik tegenwoordig geen ,haaltjes' meer te vertellen, die weet genoeg voor haar vierduiten en als ze zo doorgaat met uitdagend kijken, is die zoon van me binnen vijf minuten reddeloos verliefd."

Terwijl dat allemaal door me heen gaat, staat mijn oude kostbaas in mijn ene oor te vertellen hoe het in zijn afdeling gaat en in mijn andere oor vertelt Jopie, dat hij een nieuw radiotoestel heeft met een gramofoon er aan en wat of ik van de televisie denk... en Kee staat naar me te wenken, dat ze me iets wil vertellen wat de anderen niks aangaat, maar zij kan niet loskomen van het verhaal van Jopie's vrouw. Het is dus wel een uitgebreid weerzien, maar wat wil Kee me nou vertellen?

Even later drentelen we langzaam verder en Kee komt naast me lopen en zegt: ״Heb je het ook gemerkt?"

״Wat?" vraag ik met een schijnheilig gezicht.

״Van die Doortje", zegt Kee.

״Doortje?" vraag ik weer, ״wat is er met dat kind?"

״Kind", zegt Kee verwijtend, ״kind? Jij denkt, dat het nog een kind is, maar ik zeg je, dat ze een schat van een meid geworden is. Ik begrijp niet waar je ogen zitten; je lijkt wel van bordpapier."

״Och ja", zeg ik, ״ik herinner me nog heel goed, dat ze op mijn knie zat paardje te rijden."

״O", zegt Kee bits, ״herinner jij je dat zo goed... nou als je niet meer weet te vertellen dan dat, dan wil ik je wel verklappen, dat diezelfde Doortje hard op weg is je schoondochter te worden."

״Ga weg", zeg ik, ״dat méén je niet... die Jantje van ons... met die Doortje? Bestaat niet... die jongen van ons heeft geen oog voor vrouwelijk schoon."

״Geen oog voor vrouwelijk schoon", hoont Kee, ״niet één oog, maar twee ogen heeft hij er voor... en wat voor ogen, het leken wel theeschoteltjes, toen hij haar aankeek."

193