Hier is de VARA

Wel, ik vergeet de hele boodschap, die de secretaris me heeft meegegeven en ik zeg: ״Kan ik niet meeluisteren... als je dat ding in een soepterrien legt, klinkt het door de hele kamer."

״Soepterrien', zegt hij minachtend, ״dat is ouderwets gedoe... je grootmoeder op een kommetje soep... dat doen we tegenwoordig anders."

... en meteen duikt hij uit een ladekastje nog een koptelefoon op, hij sluit het ding aan en net, dat ik het op mijn hoofd zet, bromt Wibaut met een zware stem in mijn oor:

״Wat heeft de wereld het meest nodig? Vrede...!"

... En dan vergeet ik alles en luister ademloos. Het is een mirakel! Als Wibaut klaar is, voel ik neiging om op te staan en te gaan zingen: ״Op socialisten, sluit de rijen!", maar zoiets doe je niet in je eentje als je bij iemand op visite bent.

Als het afgelopen is, wil ik eindelijk mijn boodschap overbrengen, maar hij laat me niet eens aan het woord komen en hij begint een hemelhoge boom op te zetten over de radio. Dat het zo een wonderlijke uitvinding is en dat binnen honderd jaar de hele wereld er door verandert en dat hij met één rede van Wibaut voor de radio helemaal niet tevreden is. Neen, hij wil een vereniging oprichten. Toe maar, denk ik, toe maar, nog een vereniging er bij, we vergaderen nog niet genoeg, nog meer mensen onttrekken aan het werk van de beweging, nog meer contributie betalen en waarvoor? Voor een bevlieging van een paar uitvinders. Maar als hij me volgens de regelen van de kunst in de tang neemt en me vraagt of ik een eigen radio, helemaal alleen van ons, ook niet een enorm idee vind, ontdek ik, dat ik in mijn hart gloeiend warm loop voor een voorstel, waar ik in mijn hersens eigenlijk tegen ben. En onderwijl blijft hij me overrompelen. Hij kent een heel ploegje partijgenoten, die allemaal voor zon eigen radio-omroep vuur en vlam zijn, allemaal lui, die hun toestellen zelf in elkander prutsen en er nog elke dag aan werken. Ze zitten in een soort technische vereniging, waar ingenieurs inleidingen houden, maar hoe aardig ze het ook vinden, bevredigen doet die club hen niet, want in de eerste plaats is het veel te geleerd en gaat de hogere wiskunde boven hun boerepetje en in de voornaamste plaats, ze willen zelf uitzenden. Dat is het doel, waar zij naar streven. Toe maar, denk ik weer, die heeft

17