Voordat hij het vergat (bloemlezing)

Wat ik zie, zie ik. Dat kan je een mens toch niet kwalijk nemen.'

Zei grootmoeder:

'Jawel, je smoesjes zijn goed, maar je praatjes deugen niet.'

Dat zei ze zo bits, dat ieder ander mens beschaamd zou hebben gezwegen. Maar vader beweerde:

'Meneer Scherpenzeel zegt: omdat je van één vrouw houdt, hoef je andere vrouwen toch niet als vijanden te haten.'

'Die meneer Scherpenzeel van jou is een deugniet.'

'Als ik hem weer spreek zal ik hem de boodschap overbrengen.'

Als het gesprek zo ver was gekomen, was het duidelijk, dat grootmoeder in een traditioneel kibbelpartijtje geen bevrediging zou vinden. Het zou beslist op ruzie zijn uitgelopen, maar moeder zei wijsgerig:

'Hoe kunt U zich kwaad maken om die meneer Scherpenzeel. Hij bestaat niet eens.'

Zei grootmoeder met superieur gebaar:

'Je hebt gelijk. Als je niet oppast maakt die man van jou iedereen stapelgek.'

Daarmee was de onenigheid bezworen. Door wie eigenlijk? Door meneer Scherpenzeel. Hij was buitengewoon uitwonend lid van ons gezin.

Elke keer als over de zusjes werd gepraat, schoot vader in een lach. Moeder kon die twee beslist niet róstaan.

'Het is een regelrecht schandaal voor de trap. In het benedenhuis en twee hoog en drie hoog wonen allemaal keurige mensen, waar niet dat is op aan te merken, al zeg ik het zelf. Maar je krijgt als ordentelijke vrouw gewoon een appelsjteen als je er aan denkt, dat één hoog zo'n paar klink-klank-floddermadams hokken.'

Natuurlijk werd over de zusjes door alle buren druk ge-

64