Voordat hij het vergat (bloemlezing)

'Heb je al eens over een onderwerp nagedacht?' 'Ja, om U de waarheid te zeggen, nee.' 'Wat zou je ervan denken,' zei de leider bedachtzaam, 'wanneer je als onderwerp nam... laat eens kijken... tja... de arbeiders en hun lot. Voel je er iets voor?' 'Jawel,' zei David, maar zijn stem klonk benepen. 'Je bent natuurlijk helemaal vrij,' probeerde de leider hem gerust te stellen, 'je kunt het onderwerp zo algemeen mogelijk behandelen.'

De week ging voorbij. David studeerde. En op de volgende bijeenkomst las hij zijn opstel voor. Van het geschrift herinner ik me slechts het slot, maar dat zal ik nooit vergeten, al werd ik duizend jaar oud. Het was de peroratie. Ik geloof, dat ik me de bewoordingen letterlijk herinner, maar ze kwamen in elk geval hierop neer:

'De arbeiders zijn niet langer tevreden met het lot, dat ze in het kapitalisme deelachtig zijn. Al te lang hebben zij droog brood gegeten. Ze willen brood, met natuurboter er op, en minstens eenmaal in de iveek verlangt de arbeider naar brood met spek.''

'Brood met spek...,' herhaalde de leider van de club, en hij hapte naar adem, zo verbaasd was hij. David Augurkies-man, die eenmaal in de week brood met spek wilde eten, met spek... Maar toen scheen hem een licht op te gaan.

'Niet kletsen, David,' commandeerde hij, 'waar heb je dat opstel gegapt?'

Met een kleur als de partijvlag haalde David een verfrommelde brochure uit in zijn binnenzak. Het was een propagandageschrift} e ter popularisering van de Pauselijke Encycliek Rerum Novarum.

Nu was onze clubleider berucht om zijn onbedwingbare zucht ten koste van iedereen en alles, grapjes te maken. Maar deze keer beheerste hij zich, bijna. Hij zei slechts: 'David Augurkiesman en Paus Leo de Dertiende. Hoe

55