Joodsch-Palestina

JOODSCH PALESTINA

georiënteerd. Zoodat Dr. Fries me op een gegeven oogenblik vraagt: „Wat zoekt u toch in Scheich-Abreq?” Ik kan hem slechts antwoorden, dat ik het eigenlijk zelf niet weet, maar dat ik er toch graag even wil zijn.

Ach, een arme barakken-nederzetting! Houten barakken nog alles. De ontvangst is bizonder hartelijk, want de menschen zijn zoo blij verrast met het bezoek. Even moeten er nog koeien naar de stallen gebracht worden, maar dan zullen we rondgaan en samenkomen. Hoe het gaat? Moeilijk, heel moeilijk. En zeer zorgelijk ziet de toekomst uit. Maar er is een goed bericht binnengekomen van het congres te Basel. Voor het eerst is er in het budget ook een subsidie voor Scheich-Abreq opgenomen! Tot nu toe hebben zij van geen enkele zijde hulp gehad. En als we dat in aanmerking nemen, hebben ze toch nog iets tot stand gebracht. We zien aardig wat vee en veel gevogelte en het land begint wat op te leveren. Als de hulp nu maar werkelijk komt!

Het is in den laten namiddag en tijd voor het Middaggebed. We zullen het verrichten in een gezamenlijke godsdienstoefening. We gaan naar hun Synagoge. Hun Sjoeltje van planken. Hun Leerzaal tevens. En hun leeszaal en vergaderzaal meteen. Het bericht uit Easel is er aangehecht. Er gaat een venster open naar de zijde van Jerusalem, en een der mannen gaat voor in het gebed.

En daarna zetten we ons tezamen; en nuttigen we mede van hun druiven en praten we zoolang, als ons nog tijd in den dag is toegemeten.

We zijn stil in den wagen. Schmidt is de eerste, die het Zwijgen verbreekt. „Het was niet gemakkelijk, u ook daar