Joodsch-Palestina

JOODSCH PALESTINA

Waarom eigenlijk ben ik dezen nacht niet bij hen gebleven? Dat was het verwijt, hetwelk ik mijzelf heb gemaakt, toen ik na zonsondergang in het Hotel terugkeerde. Ik had zoo met hen te doen. Het was er bovendien zoo stil, zoo vol stemming, zoo aartsvaderlijk.

De nacht viel mee. Er is veel wind. En hij is niet overmatig warm. Open de ramen der slaapkamer. Open de deur er tegenover. En zóó, tusschen de zuiging, is 't uit te houden en laat ook de slaap zich niet geheel onbetuigd, nu — bizonder gelukkig — mèt de zuiging er niet ook zandvliegen de bloote deelen van het lichaam komen teisteren.

Vroeg in den ochtend gaan we vóór ons vertrek even door de bazarstraten der oude stad, waar we ook eenige historische Synagogen en andere plaatsen bezoeken. We bezichtigen ook de nu nog zeer primitieve badgelegenheid der heete bronnen en overtuigen ons van de kookhitte van het water, zooals het uit den bodem stroomt. Maar wij wagen ons niet aan een langer oponthoud. Graven, ook van beroemdheden, ook van mannen, wier gedachtenis met wonderaureolen is omstraald — zooals dat van R. Meijer Baal-Hanés —; Jeschievoth, daarbij en afzonderlijk; scholen; musea en zooveel meer; we moeten het alles achterlaten voor hetgeen het is.

Weldra zijn we genaderd aan de plek, waar de Jordaan het Meer van Tiberias verlaat. Hier houden we natuurlijk halt en schouwen in het rond. Snel stroomt de Jordaan naar beneden. Slechts een smalle streep, 't Is zomer. Op den hoogen oever aan de overzijde ligt het reeds oudere Dagania in het groen tusschen de palmen en andere boomen en struikgewassen. Het is er een en al bedrijvigheid. Een kloeke vrouw, groot,