Kippesoep was ondenkbaar zonder saffraan

het Waterlooplein gaan staan. Toen hebben ze met een kijker steeds zitten kijken. Als dat één keer gebeurt dan trek je je er niks van aan. Maar als dat zo een hele tijd duurt .. . Mijn moeder zat op Sjabbes voor het raam en dat vond ze irritant. Deze posten moesten er van ’s morgens zeven uur tot ’s avonds twaalf uur staan. Ze verdienden drie gulden per dag. Van de Bond. Aangezien een diamantslijper het in die tijd nogal eens moeilijk had, was dat voor hen veel geld. Als ze er zeven dagen stonden verdienden ze eenentwintig gulden. Dus ze gingen aan de overkant staan plagen met die kijker en allerlei bewegingen maken, wat mijn moeder irriteerde. Maar mijn vader vond allerlei dingen uit en dacht: daar zal ik wel even maatregelen voor nemen. Toen heeft hij in de Galerie Moderne, zo’n levensgrote pop van anderhalve meter gekocht. Een boerepop. Die boerepop heeft hij zijn broek afgedaan en op de blote derrière van die pop heeft hij een latje gemaakt met drie grote zilveren guldens. Dat betekende, uitgedrukt in die tijd: voor drie gulden kun je me de bout haggelen.

Als ze met hun kijker keken dan zagen ze die pop met die plank.

Dat is zo populair geworden, dat iedereen is komen kijken. Toen was het afgelopen.

Mijn vader was toch zo’n geweldenaar. Toen we later op het Waterlooplein woonden woonde Sjakie Nickelsberg boven ons. Naast ons was het café van Nickelsberg. Die man zelf was een bijzonder aardige man, maar daarnaast woonde ook familie van Nickelsberg en die hadden twee of drie zonen. Sjakie Nickelsberg woonde dus boven ons op de tweede etage, maar omdat hij niet meer zo goed kon lopen heeft hij op een gegeven moment aan mijn vader gevraagd of ze niet konden ruilen. Mijn vader, die een aardig mens was, in die dingen dan, had geen bezwaar. Nickelsberg zou de verhuizing betalen, dus wij zijn naar de tweede etage gegaan. Maar wat is het geval, die man heeft zijn vuilnisbak altijd buiten de deur gezet. Nu waren vroeger de trappen niet verlicht. Soms had men wel eens een olie-lampje als trap-verlichting, maar Sjakie Nickelsberg had op de eerste verdieping nooit licht. Enige malen is het gebeurd dat mijn vader,