Ach wat een gein (Het Joodse kienspel)

CHANNOEKO-LICHTJES.

■tl J

1CJ p

Ze zijn toch zoo aar - dig, die Chan - noe - ko ־ Ze luis ■ te ■ ren toe, hoe we al - le - maal

§ J È pl J È JIJ i'f

licht-jes; Ze kij ־ ken ons aan, net als klei ■ ne gezin - gen Van 'tChan־noe־ko־feest en van heel moo-ie

li . J) ^,J

D .

» J

ft r *

1—״—f-■

zicht - jes, Zoo vroo - lijk en blij. Zoo mooi, dat we din - gen, En knik - ken er bij. Maar is het zoo

Jt%

*a

-

>

-k-

r---J) .

J^jl-- -■——é-■

j J

-

J׳ J

[) 1 ^J J p ^

tel ■ kens er naar moe - ten kij-ken, Zoo licht, dat ze laat, dat w'in bed zijn ge-kro-pen, Dan hou - den ze

4' ^J J> J"^j p p׳ü־P׳J"r

haast wel op zon-ne-tjes lij-ken, Die vlam-me-tjes-rij. ook niet hun oog-jes meer o-pen, Dan sla-pen ook zij.

(Uit: Joodsche Kinderliedjes, door Clara Pinkhof; 1918; heruitgegeven door Amphora Books, 1980)

31