groteske
binn de heege van mien meneuvels vuil ik glad ies onder mien scheuvels
mor veur ik verzoep bin ik hail wies lèg ik as jeude baalkn onder t ies
dörsteg
mit kloare toal doe wiede wad zoep ik mie aan dien kwelders zat
en mörn vroug mit nöchtern lief begun ik weer as ik dit schrief
94