Hou vremd ik blief

De distributiekaart stamt uit Leipzig. Enige toelichting is wel gewenst.

Uit Bergen Belsen werden wij in de allerlaatste fase nog eenmaal verder ,,nach dem Osten” getransporteerd. Met welke uiteindelijke bestemming is ons nooit duidelijk geworden. Goede intenties lagen in geen geval ten grondslag aan een spookreis in spoorwegstations, die plotseling eindigde in het gehucht Tröbitz. Niet zo heel ver van Kottbus, ergens in de huidige DDR, dicht bij de Poolse grens.

Daar bleven we steken, tussen de oprukkende Russen aan de ene en de Geallieerden aan de andere kant. In Tröbitz verbleven wij nog enige maanden onder de Russen, die ons hadden bevrijd. Totdat we - bij toeval ontdekt door een Nederlandse verbindingsofficier - met Amerikaanse auto’s naar het Westen werden teruggebracht. Het eerste station op die terugreis was Leipzig, dat Russisch werd op dezelfde dag dat wij vertrokken.

der weg zurück

wij kwamen eens op weg uit bergen belsen in een gesloten trein langs een verlaten stad ik dacht terstond aan almelo of velsen omdat die stad schoorstenen had

maar in die tijd schreef ik nog geen gedichten ik nam schoorstenen mee op goed geluk vandaag wil ik ze uit mijn bodem lichten syndroom geworden beelden stuk voor stuk

maar wat doe ik in almelo of velsen met grijze spoken uit een troebel brein moet ik opnieuw op weg uit bergen belsen en wederom in een gesloten trein

- 39 -