Hou vremd ik blief

nochterheid tegenover droom en syndroom. Beide kaanten bint ofsplitsings van de man die mien kammeraod ewörden is op daglange autotochten. De kammeraod, die een aander aoverspuult mit zien levenskracht, zien muumakende vitaliteit. Ofsplitsings van de persoon die as Grunnegs jongchien opgruide in dat lege, kale laand, en die een gevuul van vervrömding, een mengeling van thuus - en niet thuus-weên, wel nooit zal verliezen.

Hij reist, mar de poëzie lig al op de loer. Het bezuuk an zien olderlijk huus an de Engelsestraot in Winschoten, het karkhof daorzien va begraven lig, koffiedrinken in Westerbörk, zuken naor verdwenen sjoelties in Beilen en in de Smilde. In de gedichten van Saul van Messel zal ik het vanneis beleven, op een aander plan, in een aandere taal.

Jaap Meijer ontkent zien dichterschop, zeg er gien bosschop an te hebben, gien weerde an te hechten. De gedichten koomt buten hum um, zege. Ikgeleuf daorniet an. Volgens mij nemp de dichter wraak. Zien mond zal het nooit zeggen, mar zien haand schref het op. Hij hef de taal van de Grunnegers edield, hef heur stad, heur tied edield, mar toen het erop ankwaamp hebt ze hum en zien volk as vrömden beschouwd. De wetenschopper, de persoon ontkent zaken as schuld, verraod. Cynisch ontmaskert hij vals sentiment bij aandern, mak grappen vol zölfspot. Mar in zien poëzie nemp e wraak. Niet deur te schrieven; daor is e gewoon dichter veur. Mar deur te schrieven in die taal, het Grunnegs, zoas gieniene dat veur hum hef edaone. Pruvend mit de mond van het kiend herkent hij de eigen klaank, het eigen geluud van die taal, en wendt dat an. Hij gebruukt heur instrument, bestredt heur mit heur eigen waopen.

Niet de concrete dingen bint daorbij meer van belang, de herinnering is allent een anleiding, het gevuul een vertrekpunt. Het Grunnegs ontsteg de „boersheid”, de beparktheid van de regionaliteit, en wördt taal. Wat deurklinkt naor de lezer, tussen alle navrante en macabere relativering deur, is het verdriet, het heimwee, dat universeel is, en onbegrèensd.

Schrieven aover Saul van Messel is schrieven aover een zwarver. Een reiziger tussen droom en warkelijkheid, tussen haope en teleurstelling, tussen westen en oosten, tussen vrogger en nou.....

- 12 -