Priapos is de god van de vruchtbaarheid. Priapeeën zijn aan hem gewijde, erotische gedichten die geen vijgeblaadje nemen voor het naakte lichaam en geen blaadje voor de mond. In het calvinistische Nederland is dit letterkundige genre niet al te intensief beoefend.
Bilderdijk liet anoniem enkele bundels verschijnen; Gossaert, Du Perron, en na de oorlog Hoekstra en
Aafjes hebben hun krachten erop beproefd.
Thans staat de dichter Saul van Messel met een bundel priapeeën voor ons.
bruid / waar blijft je mond lont / waar blijft je kruit
Aldus het korte titelgedicht met de bij een priapee behorende fallische symboliek. Van Messels erotische verzen zijn geïnspireerd op bijbelse vrouwen, op schoolmeisjes, op hoeren. Maar zij ontberen in alle naaktheid nooit de allure, die zuivere erotiek, het minnekozen, het intiemste liefdesspel heft tot een dichterlijk niveau, dat zich kan meten met de klassieke voorbeelden uit de gekruide geschiedenis van deze 'vruchtbare’ tak van poëzie.