Een staat herrijst ....

verteld van een schone slaapster die na honderden, neen na duizenden jaren tot nieuw leven werd gewekt, waar woestijnen veranderen in bedrijvige steden, en door malaria vergiftigde moerassen in bloeiende landstreken.

Is het een sprookje — of heeft de Joodse dromer en schrijver, staatsman en politicus, Theodor Herzl gelijk gehad, toen hij zijn volk toeriep: „Indien ge slechts wilt — is het geen sprookje.”

Waar ligt het antwoord op alle vragen naar de toestand in Palestina ? In Lake Success, waar de organisatie van alle volken een nieuwe modus tracht op te stellen voor een samenleving die niet beheerst zal worden door vrees of gebrek?

In de hoofdsteden der grote mogendheden, waar men tracht een tegenwicht te vormen tegen Lake Success?

Meer dan elders ligt het antwoord... in Palestina. Wellicht gedeeltelijk in Cairo of in Amman of Beiroet — maar eerst en vooral in Palestina en misschien ook in de plaatsen waar het falen van geheel de mensheid het sterkst aan de dag treedt, in de kampen in Centraal-Europa waar de „nooit-bevrij-den” nog steeds de vrijheid wachten, in de havens waar de wanhopigen en toch door hoop bezielden bijeen komen en in de sombere mist die over Europa hangt, een dikke nevel — waarin de as verstoven is van zes millioen Joden.

In dit alles ligt het antwoord op alle vragen naar de ontwikkeling van de crisis in Palestina.

Dat alles wist ik reeds voordat ik uit een bespreking over de laatste gebeurtenissen gehaald werd voor een gesprek uit Den Haag.

6