Een staat herrijst ....

de mensheid uit de boeien van egoisme en maatschappelijk onrecht.

Op het tweede Zionistencongres had Herzl al gezegd: „Het zou onjuist zijn te strijden voor een nieuwe staat, als het niet ook een rechtvaardige zou zijn.”

Bij een bezoek aan de kolonies van ieder type (waarvan ik U verder in dit boek nog meer vertel) is het mij duidelijk geworden dat wat de commissies hiervan gezegd en geschreven hebben, waar is. Er is een nieuwe mens ontstaan, niet alleen uit nationaal oogpunt bezien, maar ook sociaal. In zeer veel nederzettingen heeft men de oerduivel der mensen, de eigenbaat, inderdaad uitgeroeid, niet door dwang van boven af, maar door opvoeding, systematisch gerichte opvoeding. Een van de belangrijkste experimenten op dit gebied vormen de kinderdorpen.

Uit films en boeken is het idee van een kinderdorp de lezer waarschijnlijk wel bekend. De grondgedachte is: de kinderen zelf de leiding van de gemeenschap tc laten behouden. Zij bepalen ’t werk, de studie. Zij regelen en organiseren, bouwen en planten. Zij corrigeren de fouten door één hunner gemaakt, in gemeenschappelijk overleg. Zij worden bij dit alles bijgestaan door leiders, die nooit optreden als schoolmeesters, maar als oudere vrienden en die door tact en ontzaglijk veel liefde uiteindelijk de leiding hebben.

Vaak wordt een dergelijk kinderdorp aangewezen als een opvoedingsmogelijkheid voor kinderen die door oorzaken van buiten af verkeerd zijn opgevoed en in conflict met de maatschappij raakten.

Ook voor deze kinderen heeft Erets Jisraeel een