Modern-Hebreeuwse poëzie

JIZREËEL

Het hemd geopend,

als poorten van een tempel

en met mijn voeten liefkoos ik den ochtendgrond. Hier lig ik uitgestrekt: een moederschoot en alle stromen monden in mij uit en alle bomen schieten in mij wortel.

De god van het heelal buigt zich naar mij, nu fluistert hij in liefde: gij. o gij!

Ik neem mijn lichaam in mijn handen op, onder de manen van een loverboom en op een zetel van groen gras leg ik het neer: mens en god beide!

Ziet hoe de hemel met een grote zon

zijn voorhoofd tooit

als met de tefillien sjel rosj.

En een gebed zinkt langzaam in mijn hart. — Wees open, hemd, gelijk een tempelpoort en kome het gebed van ieder schepsel tot aan dit goede en weldadig lichaam. —

Awraham Sjlonsky.

57