De Jordaan

54

— F'rschuyf je se?____ kruyp noar de flaüje-hèk

maad.... stoof de blonde deern op.

— O sau .... meint ufès 't sau.... klonk het weer be-nauwdj es-afwerend van Li en terug. Ze wist niet meer wat ״se segge".....

—> En die mèlle tenaur fèn 'n kesier hep d'r saèn haug-sai.... verhaalde Daatje verder met vooruit

al lachende hinnik-stem____èn de stoart fèn 't poard

öfgestreike____

Die daad werd een wilde belaching. Ze bulderden en enkelen sloegen de knuisten van pret op de toonbank. —

— Die komp 'r fèn 't fort fèn Sjekaü____lachte Trien

zwaar na____die kesier____hei hep d'r 'n swèrt grèns

feur s'n tuytl____

— Slechtighaèt f'rspelt 't feur de bruyd,.... zei Neel-tje ernstig als een waarzegster, onderwijl een groote koffie-toet met bol-gezwollen wangen openblazend. —

De zon omlichtte nu de vrouwen-koppen met een lensachtige vurigheid van wit goud. Het heele winkeltje leek in brand. Witte en fluweelen jakken schitterden hel. Snoeren fonkelden op boezems alsof de koralen leefden op het ademende vrouwenvleesch. —

— Enne d'r suster's sauntje is d'r fenuchend mit sau

feil es depetrippis____ of sau'n brok eite.... noa 't

gèsthuys gemotte____zei de Soepketel met hartstocht,

blij dat ze over het nieuwtje van Da een nieuw narig-heidje kon heengooien. —

Ze konkelden voort, de vrouwen en meiden. — Het leek alles één ontzaglijk gezin, van huis tot huis, straat tot straat, buurt tot buurt, door de schaamtelooze moeizuchtigheid opengebroken en met alle intimiteit van leven en gebeurtenissen naar buiten gesleurd. Kennissen, buren, vrienden en vijanden, —׳ onder de Jordaners leefden ze als van één reusachtige familie.