Essay en critiek, Groote figuren

OYEE FRANCISCUS VAN ASSISI, IETS OVER MIDDELEEUWEN, RENAISSANCE EN NOG WAT

EEN EN ANDER OVEE EENIGE BRONNEN

I

Over werkelijke en vermeende historische bronnen van Sint Franciseus' leven is overmatig, dikwijls volslagen onvruchtbaar en verwarderig (vergeef dit achtervoegsel ״ig"; het drukt meer uit dan „end") geschreven. Een frissche, organisch-vergelijkende bronnenstudie van Alexandre Masseron, in het groote verzamelwerk „Saint Francois d'Assise. Son oeuvre, son influence", geeft zonder prikkelend hakketeeren en haarklooven, een innig-doorwrochten arbeid, ten deele critisch, ten deele synthetisch, van belangrijke internationale stof, met zacht-ironische dartelheid hier en daar beoordeeld.

Dé groote meester in de Franciscus-literatuur, is en blijft de Protestantsche theoloog Paul Sabatier, door alle Franciscus-kenners bewonderd; ook door felle tegenstanders geëerbiedigd¹). Hij snuffelt wel onafgebroken

^x) Prof. Huizinga noemt in zijn „Tien Studiën", Sabatier's boek („zacht-poëtisch boek") over Franciscus wel roerend, maar het beeld van Franciscus „onjuist" geschilderd. Ook Prof. Thode's Franciscus-beelding acht Prof. Huizinga „misteekend". („Tien Studiën", p. 314). En deze heeren behooren nog wel tot de allerbeste Franciscuskenners van de geheele wereld.... Eén „mis-teekent", de ander ,,misschildert".