Geschreven Portretten

27

Rabelais niet noodig. De literaire klokkegieter Rabelais, kon niet wat onze Van Looy vermag. Rabelais' lach zwelt aan tot 't geloei van een markt ossen onder groene lindeboomen. Wat Van Looy gaf over den lach konden Dickens noch Shakespeare schooner bezongen hebben. — Het Evangelie ? Den toon van Mattheus en de zangerige metaphoren van het Nieuwe Testament ?... Ach, zeker, maar ook geheel tot Van Looy-stijl geworden. Herinnert ge u de macht van Mozes, als hij zijn prophetenhand naar den Egyptischen hemel uitstrekt, en plots een angst-zwarte duisternis over heel Egypteland laat neer-misten ?. .. Ze zagen den man zijn broeder niet,. .. staat er geschreven. En toch, o wonderlijk visioen, waren er in de woningen der kinderen Israëls lichtende vensters. Zie, zoo geheimvol is soms de macht van dezen visioenair. Door een duisternis van donkere gedachten gaat het lichtende wonder van zijn heerlijken geest, en verschijnt voor de vensters der uitverkoren schoonheid. — Wees indachtig dat deze geinspireerde ook zelf door handuitstrekking, zijn eigen duisternis gewild heeft. Er wordt ook Swift genoemd. Is er dan galgeel cynisme in hem ? Kan sarcasme ooit venijn zijn? — In ieder geval, stijlen volgde Van Looy niet nel. Zoo die alle in hem spreken, dan is 't, wijl ze aan zijn wezen verwant zijn. — Dit boek geeft een zicht op het tijdlooze. Over de bekrompen tijdelijkheid der dingen héén, heft het ons op naar het blijvende. Ge-