Kunstenaarsleven, eerste deel

44

dat se mit me gaan vechte en kijve.... Maar siet u, nou mot u ook wete,.... dat ik die eigenste nacht gedroomd heb.... o, heerlijk ! heerlijk ! dat Ko, m'n man siet u.. .. dat die uit z'n graf soö na bove kwam.... siet u,.... heerlijk.... Dat beteekent.. .. dat, dat we 'n heele boel geluk krijge.. .. want as je droomt van levendige, die uit d'r graf opstaan.. .. siet u.. .. trek je 'n groote prijs uit de loterij.... f'rmeus ! En dadelijk heb moeder 'n briefte genome ! Want.... siet u .. .. al spot ze 'r nog soo mee.... mit god en gebod.... dat heeft se toch dadelijk gedaan !.. ..

— Enne, om nou 'n end te sien aan al die narigheid, •— vroo-lijkte met vettig-lollige stem 't rooie bakkertje ineens op, daar sient ikke.... mit pirmissie.... 'n fioolinstermint staant .... As meneer Flerie nou d'reis 'n pekant moppie d'r ofstrijke wil he ?.. .. potsalderjuu.... la nou de flagge d'r waaie !.. .. da sel d'r de juffer d'r senefe an 't bedare brenge.. .. wat seit uwes fan soo'n leweering, meneer Flerie ?.. .. is-tie frisch geteerd of-de-nie ?

Maurice had de viool van Graafstein voor 'n paar dagen ter leen. En nou 't bakkertje zoo zacht bleef en zoo heele-maal getemd was, wou ie hem dat klank-pleziertje niet weigeren. — Aaltje gaf 'm de kist aan en in schrik herinnerde ze zich, dat ze 'm nog 'n brief geven moest van Graafstein, dien ze den heelen avond in 'r handen geklemd had gehouden. Voorzichtig haalde Maurice de viool uit omwikkelde flaneldoeken, als 'n kleintje dat losgebakerd wordt, en Roeleveldt grinnikte van kinderlijk plezier als 'n aap die 'n spiegel ziet licht-flikkeren voor z'n kooi.

— Potsalderjuu, gossie.... licht je anker en strijk d'r de narigheid weg !.. .. mesiek.. mesiek ! ! dat is mein lefe, hè ?.. Op see, teuge donker, hè ! de arremonika !.. .. potsalderjuu !.. dat was pelsier ! Wuillie seelui segge.... 't roer, 't roer.... is de wijsheid van bófe.... en 't kompas is-ter het heilige woord, maar de mesiek da's god-eigest.... nou, juffer Hoenders, dat is dénk hè ?.. ..

Louise waarschuwde Maurice, dat ie heel zacht moest spelen.