Napoleon

ZIJN VERBLIJF OP ST. HELENA 91

Hij gunde hem geen rust, geen beperkte vrijheid van wandelen en bewegen, zelfs zijn omgeving geen voldoende voedsel. Hij omgonsde hem met zijn waakzame oplettendheid, als een mug, loerend op zoet menschenbloed, en die, na iederen wilden slag van de hand in 't duister 's nachts, een slapelooze kwelt, sart en afmartelt. Eens werd het zóó erg dat Napoleon hem toegang weigerde tot zijn woon, en bezwoer dat hij slechts over zijn lijk den drempel zou overtreden. Toen, een weinig beangst, druilde de kweller af.

Napoleon's vereenzaamde leven op Sint Helena is van een angstwekkende verlatenheid geweest. Iederen dag groeide dejdoods-schaduw voor zijn oogen. Ook het sterf-bewustzijn van Napoleon loochende Hudson Lowe, en zijn ziekte beschouwt hij argwanend als een soort tooneelspel van een arglistige.

Geen brief mocht Napoleon ongeopend ontvangen noch verzenden. Alles moest eerst door Hudson Lowe gelezen en gekeurd worden. Achter iederen stap van den keizer volgde de stap van een bewaker. Zes soorten van signalen werkten op het eiland ten dienste van een gansche vloot, om Napoleon te bewaken

van uur tot uur..... Deze onteerende ziel deed het

met wellust en wrok en verscherpte nog de meest krenkende voorschriften met een hatelijk genoegen. De meest gestrenge bevelen had deze man niet dan zonder zekere ingetogenheid en ontroering moeten volbrengen, gelijk zijn voorganger. In tegenwoordigheid van ^Admiraal Molcolm riep Napoleon het hem toe: ,,U vult uwe dagen door allerlei kleinzielige, grievende en beleedigende dingen voor mij uit te denken. Als gedeporteerde boeven, zoo bewaakt ge ons. Generaals, die enorme legers hebben aangevoerd, behandelt gij als korporaals.... Een boek, mij opgedragen als keizer, hieldt gij achter, omdat ik er in als keizer werd toegesproken." Toen steeg