Gij zult niet dooden!

35

gelijk de vrouw, verdrongen van den bodem des rechts, gemaakt tot slaaf, clown, opsierder van het maatschappelijk leven in stede van te wezen, wat hij door Gods wil moet zijn: Rechter, Richter, Wetgever en Wet-houder.

De ontkerstende kunstenaar, de materialistische virtuoos verdwijne en weder worde de kunstenaar het woord van den grooten Franschman indachtig: Poete, tu es prètre. De kunstenaars hebben gezien, hoe ook hun is ontroofd hun kostbaarste bezit. Heerlijke cathedralen, paleizen en bouwgewrochten, waarin de fijnste en edelste geest van godgewijde en godgevallige bouwmeesters, de ziel van een tijd hadden veraanschouwelijkt, zijn vernietigd door kanon en brandschijf, door het product oan den lagen, goddeloozen geest der mathematici.

Zij, de kunstenaars, de scheppers, de gevoeligen; zij die te midden van eeuwen van gruwelijk materialisme gederfd en geleden hebben om het geestelijk ideaal, dat zich in hen uitte door goddelijke inspiratie en intuïtie, hoog te houden; zij de door de wiskundigen, door de dienaars en slaven van het getal, door de eeuwen heen verzaakt, zij hebben het recht, op den puinhoop der oude maatschappij, te verrijzen als door God gewijden en door God uitverkorenen om te herstellen, weder op te bouwen, te scheppen en te herscheppen maar met de zekerheid, dat zij deel zullen kunnen hebben aan de wetgevende macht, welke zal kunnen verhinderen, dat opnieuw, hun scheppingen worden vernietigd.

Men heeft de kunstenaars uitgesloten uit de wetgevende vergaderingen, zeggende dat zij geen menschen waren die de praktijk des levens kennen.

Welnu... wat hebben zij, die voorgaven de praktijk