Germania

HOOFDSTUK Hl.

De jonge prins Istovar van Mjellego zoon van Tjilbard, koning der Frisen, had de mare vernomen van de bruid Harimona, die door veel dappere daden gewonnen kon worden. De prinsessen van bloede waren uitgestorven en Tjilbard, de koning had het goedgevonden, dat z||n zoon de wonderprinses ging ten houwelyk winnen.

Htj had z|jn zoon uitgerust met veel praal en staatsie. Prins Istovar kreeg het witte ros Zeven om te berijden. Het was de zoon van het beroemde ros Edem, dat in den strijd tegen de Sutoren, die de Frisen hadden willen verdringen, door zeven speren gewond, zonder berijder, toch was blijven medestrijden, inrennend op de horden der Sutoren en ze met z|jn hoeven verpletterend. Zeven werd getooid met gouden schellekens in z|jn manen, zoodat het schoone dier b|j elke beweging van den korten hals een liefeiyk geklingel deed hooren. Toorts kreeg Istovar mede, het kortzwaard Thoering, dat gesmeed was door een too-vernaar in het land der zwarte lieden en door een koning van Scandia aan den vader van Tjilbard was ten geschenke gegeven.

Dit zwaard was met de spits gedoopt in 't eeuwige vuur en wien met de spits ook maar de kleinste wonde werd toegebracht, moest sterven. Doch wie een slag kreeg met de scherpe snee, die kreeg slechts een wond, gelijk aan de wonden, door gewone zwaarden toegebracht. Dit nu was het geheim van Thoering. Wanneer men een gevaarlijken v|jand had, die met overmacht, list of toovermid-delen vocht, bracht men hem b|j den eersten strijdgang een kleine wonde toe met de spits van Thoering. Dan kon men