Germania

16

werd daar bewaakt door de zeven bergreuzen, den draak Frango, den reuzenhond Whridls en de geit Baza. Wie de kroon zou weten te veroveren en haar kon brengen aan Harimona, die was waardig naar haar hand te dingen en de betoovering van haar en haar sipschaft zou wjken en haar vader, de koning zou komen en h'aar en den bruidegom voeren naar zijn ryk, dat lag op het eiland Scandia, waar de zeevaarders wonen, die over de wateren voerden tot in de landen van de eeuwige zon, waar de menschen huiden hebben, zwart als de nacht.

Harimona groeide op tot een slanke jonkvrouw maar haar wonderlijke afkomst was voor ieder zichtbaar. Zij had haar, zoo wit als sneeuw en oogen, rood als smeulend houtvuur, waarmede zij ’s nachts kon zien. Als de nieuwe Haan scheen stond zy op en liep vèr, vèr weg van de heilige haag en de woningen der menschen en sprak met de Maan en ondervroeg de toekomst. Als zy dan weerkeerde, lag zy dagen en nachten lang op haar rustbed en krampen schokten door haar leden en wit schuim kwam op haar mond en zy schreeuwde rauwe klanken uit, die niemand wist te duiden dan de oude Marisag.

En groot werd de roep van Harimona in de Rynlanden en veel verder dan in die landen, tot ver over de zee op het Paarden-eiland en by de zeevaarders van Scandia en in de Ouwen der riviermonden en in de landen der bergen, die tot in Walhalla reiken. Van al die streken kwamen afgezanten naar Harimona om haar te ondervragen over het leven en den dood, over de toekomst en het recht, over de kansen van den oogst, de jacht, den oorlog, over het gevaar van de overstroomingen en over de verborgenheden der aarde en der stroomen, waar de begraven schatten lagen en waar de waterwellen borrelden, die afgeleefde menschen de jeugd wedergeven en over ziekten van menschen en dieren.

En wonder na wonder deed zy geschieden. De vorst der