Kalverstraat

43

had de Leeuw vol overtuiging gezegd. Dan moest Treesje derr grossier schrijven, dat hij thans een rekening ingediend had voor een niet verrichtte reparatie en hem beschuldigen eveneens opzettelijk een gebroken groep verzonden te hebben.

De raad werd opgevolgd. De Leeuw’s voorspelling werd bewaarheid. De grossier stuurde de onbeschadigde groep terug en vroeg tien mark voor de reparatie. Toen schreef Treesje den brief met het verwijt. En vier dagen later kwam een excuus-bricf van den grossier, werd de oneerlijke vordering op den hals van een bediende geschoven en een nieuwe groep gezonden voor de werkelijk beschadigde. Deze gebeurtenis had de Leeuw een zekere reputatie van gewikst koopman bezorgd en de Leeuw was dankbaar voor den eerbied waarmede Vlissingen naar hem opzag. Ook voelde de Leeuw zich hier in ’t kleine winkeltje, in het kleine wereldje zoo geheel de meerdere. Alleen aan juffrouw VlissiRgcn had hij ’t land. Hij voelde in haar instinctief een vijand. Hij wist, dat zij bij zijn afwezigheid over hem sprak als van ,,de Jood” en bedacht daarbij niet, dat in zijn huis Vlissingen altijd ,,Pannekó” werd genoemd. Een paar maal had Pannekó” hem reeds met kleine sommen geholpen, die de Leeuw altijd prompt op den beloofden tijd had terugbetaald. De Leeuw nam dan dat geld-ter-lecn van den kleinen winkelier aan, als een soort van hulde, die hem door Pannekó gebracht werd,

Maar diep in zichzelf begon de Leeuw afgunstig te worden op het geluk van den steengoedwinkelier. Die had altijd geld in kas. Dien ezel, die geen simpel rekeningetje kon uitschrijven, die niets wist van handels-usances en grooten koophandel, liep het geluk mee. En die dochter van hem, al was ze ook half sjocg en niet te vergelijken met zijn mooie, muzikale Molly of zijn geniale Everdine, was toch maar altijd in de zaak en Mantua had haar Engelsch en Duitsch geleerd en waarachtig, ze schreef nu een handelsbriefknapper dan zijn boekhouder. 1 )ikwerf peinsde de Leeuw 's nachts over den voorspoed van Vlissingen. Hij kon maar niet begrijpen, hoe deze eenvoudige man, die geen verstand van handelen en verkoopen had, zichtbaar in welvaart toenam. En hijzelf, hij, de knappe David de Leeuw, hij die alles verkocht en aan allen, wien geen klant