Het geheim van Polichinelle

SO HET GEHEIM VAN POLICHINELLE.

Adelante.

Dan tip beginn’ en kus’ mij op de plaats,

Die in deez’ oogenblik mij ’t zoetste is Tot kussen.

Sangre Fria (op haar toegaand).

’t Is ’t kuiltje van uw hals,

Matar a Hierro (met gevelden degen).

«    Pas op, kus niet.. of ridder ik word valsch.

Adelante.

't Was mis ...

Sangre Fria.

Hoe zoo?

Adelante.

Ik dacht aan Matars mond. Sangre Fria.

Dan klaag ik niet, dat ’k uwe plaats niet vond.

Adelante.

Nu Top ... ’k vraag weer, waar wensch ik nü een zoen?

Matar a Hierro.

Die plaats zit vast op Sangre Fria’s lippen.

En ’k zal hem, top, met mijnen degen ... tippen ...

(op Sangre Fria toeloopend met gevelden degen). ’    Adelante.

Weer mis, nu dacht ik juist aan d’eigen mond,

Matar a Hierro.

Daar kus ’k u graag

Sangre Fria.

Halt wat, ze zei haar mond,

Zou zij deez’ keer het allerliefste kussen,

Matar a Hierro.

Dan kusse ze zich zelve op den mond ...

Adelante.

En zoo staan ongekust we weer in ’t rond,

Wist ik maar, wie van beiden ik kon kiezen !

Sangre Fria.

Wat mint gij in mij?

Matar a Hierro.

Hé,... hou je wat ter zij Zeg Adelante eerst, wat mint g’in mij?

Adelante.

In Matar min ik... min ik... Sangre Fria,

In Sangre min ik,., min ik ... Matar weer