Auteur /Bernard Canter

Bernard Canter was auteur, journalist, dichter, toneelschrijver, schilder, ontwerper en kunstcriticus. Al op zeventienjarige leeftijd publiceerde hij literaire kritieken in De Amsterdammer. Daarna werd hij correspondent voor De Telegraaf in Parijs en Berlijn en werkte hij als redacteur buitenland en toneelrecensent. In Berlijn woonde hij enige tijd samen met Herman Heijermans, met wie hij later zou breken; Canter beschuldigde Heijermans van plagiaat.
Bernard Canter komt in contact met de Tachtigers en debuteert onder het pseudoniem G.K. van den Bosch in 1891 met gedichten in *De Nieuwe Gids*. Hij vertrekt bij De Telegraaf en wordt redacteur van het weekblad Holland Express en de Haagsche Post.
Canter zette een nieuw genre neer: de sociale reportage. In zijn *Een droomer ter haringvast*, beschreef hij misstanden bij de haringvloot. Volgens Canter zou Heijermans hieruit stukken hebben overgenomen in *Op hoop van zegen*. Voor een reportage over bedelaars vertoefde Canter twee weken in de bedelaarsgemeenschap. Canter schreef toneelstukken, de roman *Germania* en de sociale studie *Nieuw Utopia*. Hij richtte zich met een aantal romans specifiek tegen bepaalde personen. *Mombakkes* bijvoorbeeld, tegen Enny Vrede en haar man, toneeldirecteur Eduard Verkade. Hij zette zich binnen de Bond van Nederlandse Toneelschrijvers in voor de opvoering van stukken van eigentijdse Nederlandse auteurs. Zijn protest tegen opvoering van een buitenlands stuk ter gelegenheid van het veertigjarige bestaan van De Koninklijke Vereeniging Het Nederlandsch Tooneel, is befaamd.
Canter schilderde ook. In 1922 stelde hij zijn schilderijen ten toon, die zich kenmerkten door wat hij zelf noemde: ritmisch pointillisme.
Canter is twee keer getrouwd geweest. Zijn laatste echtgenote was Nelly van der Laan.