Schetsen, deel 3

MEENINGEN OVER S. FALKLAND,    119

Toos: En te denken dat wij zijn kauwsels eten.

Tips: En hem dankbaarheid dienen tebetoonen!

Boddy: In elk geval bespaart hij ons de voorlezing van zijn geschriften. Laten wij hem daarom liefhebben.

Tips: Dat moest er nog bij komen ! Als hij daarmee ooit gaat beginnen, snij ik er tusschen uit.

Boddy: In het algemeen is een mensch geen sympathiek beest.

Tips: Het is moeilijk aan te nemen dat zij allen zoo zijn als hij.

Toos: Op straat zie je ze allemaal op dezelfde manier : broekspijpen en laarzen. De teefjes bij hen zijn onuitstaanbaar. Mijn hemel, welk een krankzinnig denkbeeld om zooveel lappen aan het lichaam te hangen.

Boddy: Wat zou hij nu schrijven?

Tips: Hij embêteert me! ’t Is niet om aan te zien! Was ik maar bij mijn vroegeren baas gebleven. Die was barbier en doodgraver.

Boddy: Wat is hij léelijk.

Tips: Daar komt de poes ook.

Toos: Spreek me niet van de poes. Welk een slaafsch beest! Dat zit telkens bij hem op de tafel, geeft hem kopjes, spint. Ik mag dat dier niet.

Boddy: Apropos poes: wat doet die man den heelen dag.

De poes: Dat gaat mijn verstand te boven. Dikwijls kijk ik vlak bij zijn handen toe.

Het is innig-mal, wel het allergekst dat ik van mijn leven gezien heb.

Die man is nooit goed in orde.

Met een natte haar trekt hij lijntjes, spiraaltjes, krulletjes, nulletjes, tirelantijntjes en zoo uren achtereen.

Soms kijk ik hem aan en denk: man hóe hou je het uit? Waar haal je het geduld van daan? Schaam