Schetsen, deel 13

68

„Help ’s mee an ’t tafelkleed.”

Sien, met d’r rooie handen, pakte twee tippen aan, Trees de andere.

„Is ’t nou geen schandaal, jongejuffrouw, dat Sijors de schoone loopers weer zoo ingeloopen hèt.”

„Is-die dan uitgeweest?”

„Een boodschap voor de ouwe juffer”.

„Heeft George ’n boodschap voor u gedaan, grootmoe?”

„Voor mij?.. Nee, niks voor mij.”

„Ruik-ie niet zoo’n rare lucht, Sien?”

,,’t Zal van ’t zilver zijn, dat we vanmorgen met jenever en krijt gepoest hebben.”

„Breng-ie nou de borden, Sien?”

Treesje dekte de tafel. Ze dekte voor zeven, eiken dag zeven borden op dezelfde plaats. Pa zat aan ’t hoofdeind, over ’t raam en had ’n servet met een zilveren servetring. Moe zat naast ’m met ’n roodflu-weelen servetring. Naast moe zat Gerrit, daarnaast zat zij. Aan den anderen kant van pa zat Marie. Die most altijd het geslepen glas hebben, waarop „voor uw verjaardag” stond. Dat had zij en George d’r samen gegeven. Naast Marie zat George, naast George: grootmoe. Grootmoe had een koperen servetring, gedragen door twee hondjes.

_# „Sien.. . breng-ie nou nog het olie- en azijnstel en de tafelmatjes?”

„Treesje, denk an ’t bittertje voor je pa.”

„Ja, grootmoe, ja, ik vergeet niks.”

„Wees toch niet zoo snibbig.”

„Nou ja! Dat gezanik! Eiken middag ’t zelfde.” „Sientje! Sien! Waar blijf je nou?”