In de Jonge Jan (gebundeld in 'Drie Toneel-studies')

110

De officier. Wat stak ’r dan achter?

Putten (grinnelcend). Ja — ja — ziet uwe — da’s nou üwes zaak — ik zeg alleen maar, dat as d’r brand bij je broer is geweest, ook al heit-ie je ’n oplawaai gegeven — en as d’r ’n kind bij omgekomen is — dan geef je ’s avonds geen rondjes klare met suiker. — ’t Is mijn voordeel, maar dan steekt ’r wat achter.

De officier. Heeft-ie niks verteld, niks losgelaten ?

Putten (grinnelcend). Ja—ja —as je ’t veruit wist, dan lee je d’r ’n pepiertje met ’n end potlood van an — of je schreef ’t op de lei.

De officier. Tot hoe laat is-ie bij je gebleven ?

Putten. Tot ellef uur afgemikt — later ken niet — om ellef uur is ’t sluittijd voor de pelisie.

De officier. Dus later kan ’t niet?

Putten. Om de dood niet.

De officier. En ’s nachts één wordt ’r nog wel ’ns licht bij je gezien.

Putten (grinnelcend). Licht, ja — maar geen volk. Om de dood niet. Al wou ’k ’s nachts tot vier uur licht brande — vrijheid, blijheid!

De officier. U weet niets meer?