Schetsen, deel 9

29 November 1902 ¹).

Excellentie! De noodkreet moet uit mijn benarde keel: ik word begapt. Ik word begapt sinds onheuglijke tijden, begapt links en rechts, begapt dat het mij voor de oogen schemert, begapt voor ’n ministers-inkomen, begapt vooral in de welvoorziene tehuizen mijns moreelen gemoeds. Zijn dan niet alle belastingbetalende burgers van dit Koninkrijk gelijk, betaal ik geen personeele-, bedrijfs-, patent-, inkomsten-, honden-, fietsen- en maagdenbelasting? Is ’n schrijver geen mensch ? Lacht hij niet als men hem kietelt, schreit hij niet, als ge hem geeselt, bloedt hij niet als hij geprikt wordt? Is ’n auteur ’n buiten de wet gestelde, ’n melaatsche, ’n schavuit op wiens hoofd ’n premie staat ? Heeft hij zoodanig gezondigd door ’t geval van zijn geboorte, dat ’t heele inbrekersgilde op hem wordt aangehitst? Moet hij zich niet kleeden, voeden, doen scheren en wat