Ghetto

Esther. Laat Rebecca maar is hier kommen, zal ’k ’t ’r wel leeren. Wat zal ’k ’t joü zeggen? Je heb ’r toch geen verstand van. 'n Goed meissie is ’t, ’n best meissie, je dochter. Waarachtig, ik hou van ’r.

Aaron. Dat zal waar wezen. De man die d’r trouwt heit ’n huisvrouw an d’r. Ze ken van alles, van alles! Met recht wat d’r oogen zien, kennen d’r handen. Je ken ’t zoo gek niet prakkizeeren of ze verstaat ’t. Ze wascht, ze plast, ze kookt, ze smookt! En pien-der in de winkel! Reusachtig. D’r is geen vrouw die ’t ’r verbetert! Precies me vrouw zaliger. Tot d’r eigen japonnen maakt ze. En je mot ’r zien schrijven. Kolossaal, ’n Rijkeluiskind doet ’t ’r niet na.

Sachel. Da’s allemaal mooi. Maar as ze geen geld heit blijft ze toch zitten.

Aaron. Geen geld ? Geen geld ? Je zei ’t èlk jaar overleggen wat ’k ’r mee geef.

Sachel. En wat kan jij ’r meegeven ? Elke som geld heb je noodig voor je zaak.

Aaron. Nou — drie bankies van duizend heb ’k altijd voor d’r over. (Een stilte).

Esther. Puf! Wat is ’t heet! Kwam ’r maar ’n tochie ! Verbeel je: hij heit ijskouwe voeten!    ,

Aaron. Zal van ’t stilzitten kommen.

25