Eén Mei

14

VIERDE TOONEEL.

Piet. Een buurman-schoenmaker.

Piet. (Stopt een pijpje. Uit de verte zwelt kindergezang. Lachend luistert hij):

„Blijf daar nou niet in de regen staan, regen staan „Kjk je wordt heelemaal nat,

„Kom nou maar liever na binnen toe, binnen toe „Kom in de kamer mijn schat.

„Meiregen maak dat ik grooter wor, grooter wor „Groot zyn dat wensch ik zoo zeer,

„En als ik dan eenmaal grooter ben, grooter ben ,,’k Sta in de regen nooit meer.”

(Bij de laatste woorden werpt hij de deur open. Een bende vroolijke jongens en meisjes trekt voorbij, de jongens met meitakken en roode sjerpen, de meisjes met meibloemen in *t haar. Hoera-geroep. Dan hernemen ze het liedje. Het gezang sterft weg. De buurman, z’n pijpje rookend, komt in de deuropening).

Buurman.

’n Levenmakers! Jullie Toon kan meedoen!

Piet.

Dat geloof ’k.

Buurman.

Mijn jongen lapt ’t ’m nog niet.

Piet (dampend).

Lapt ’t ’m niet?

Buurman (genoegelijk-dampend).

Nee — die schreeuwt alleen ’snachts as die z’n speen niet kan vinden. Dan mot ik me bed uit — ’t vrouws-volk is lastig! — en dan sta je in de wieg te grabbelen om ’t ding te zoeken. Vannacht greep ’k midden in de... Hahaha! Maar as vader kan ’t je niks bommen. — En