'n Jodenstreek?

De Nederlandsche Pers over „Verweghe en zjjn Vrouw”.

Nieuwe Rotterdamsche Courant.

Wie zoo vertelt, heeft wat te vertellen. Brandt van Doorne heeft in zijn „geval” het belangrijke gespeurd, dat er immers altoos zijn zal in alle menschelijke handelingen en toestanden, voor hem die deze toestanden en handelingen nieuw ziet, d. w. z. aanschouwt in den spiegel van eigen gevoel. — Wat ons bij het nasoezen over ons bewonderings-gevoel even verwonderde, is van die bewondering juist de grond.

Van Nouhuijs in Het Vaderland.

Ik vind dit knap, tevens gevoelig werk.

Het Handelsblad.

Het is o. i. het beste wat deze schrijver ons nog heeft gegeven. De oude geschiedenis van een ouderen man, hertrouwd met een jongere vrouw die verliefd wordt op een jongmensch, is in „Verweghe en zijn vrouw”, volkomen waar, volkomen begrijpelijk verteld. De schrijver heeft zich in de eerste 50 bladzijden bijna uitsluitend met den man beziggehouden, met zijn argwaan, zijn denken wat hij doen zou als het waar was, dat zijn vrouw hem bedroog, zijn hopen dat het niet zoo is. Die bladzijden zijn o. i. bijzonder goed, de beste. Ieder woord om zoo te zeggen is er doordacht en eerst na nauwkeurige overweging neergezet. Maar ook in de vrouw heeft de schrijver zich goed ingedacht. En heel knap is zooals hij alles in dit kleine, eenvoudige boek terugvoert op het gevoel van die drie menschen. Mooi is ook weer het slot, haar bekentenis aan haar man. En dat alles is, gelooven wij, te danken aan de groote soberheid, waarmee het boek is geschreven, niets te veel en al wat noodig was om ons het lijden van deze menschen mee te doen leven.

De Oprechte Haarlemsche Courant.

Een edel boek, een treffend verhaal; knap, vlot, sober geschreven. En met een zeer goede, zedelijke strekking.

De Avondpost.

Een talentvol bearbeid boek, waarin het geval wordt behandeld van een man, die door zijn zeer jeugdige vrouw wordt bedrogen en haar, als zij hem haar ontrouw bekent, zonder eenig voorbehoud vergiffenis schenkt.

De Haagsche Courant.

Wat een prachtig stukje natuur heeft deze superieure artiest ons nu hiermee weer gegeven. „Verweghe en zjn vrouw” is van een ontroerend, weemoedig mooi.