Buren

3^

NEGENDE TOONEEL.

De vorigen, De huisheer, De bovenbuurman.

Huisheer (naar het orgel kijkend). Jawel U heb gelijk! (driftig). Da's toch meer as erg, dat terwijl ik boven ben — om as vredestichter op te trejen, om jullie allebei wat naasten-liefde te leeren — om terwijl ik boven ben, hier op ’n harmonium te spelen!

Johanna (verlegen). Wij hebben ’r niet op gespeeld — wij kennen ’r niet op spelen!

Bovenbuurman. Hèhè! Dan heit *r ’n geest op gespeeld!

Huisheer. We zijn om-de-drommel niet gek, juffrouw Brandsma! Ik geef me moeite, ik redeneer as Brugman, en ’k ben juist zóóver gevorderd, dat hier meneer z’n dochter zich an v&ste uren wil houen en daar begint u nog erger leven te maken as vroeger! Nou verdraait meneer z’n dochter ’t héélemaal!

Johanna (zuchtend). Ja, ja dat hóóren we!

Huisheer. Nou trek ’k me handen van je af! ’n Bel! ’n Hand-harmonica! ’n Orgel! Jullie zijn lastig volk! En al ga je nou op je kop staan, hier meneer blijft op de woning, zoolang as die verkiest! (af).