Schakels

Herman Heijermans

Hein

’n Advertentie...

Pancras

(memorerend) ’n Weduwnaar P.G. -door drukke bezigheden verhinderd in aanraking te komen met fatsoenlijke dames -goed, hè? -zélf geschreven! wenst in ’t huwelijk te treden - treden! Of je ’n haan ben! - met een weduwe. P.G. Op geld zal niet gelet worden. - Stom, maar ’t moet. - Brieven met portret -je neemt geen kat in de zak! - onder motto “Machines” - daar lach jij om: ik kon me toch niet in me kaart laten kijken door m’n boekhouder! - onder motto “Machines” -geheimhouding verzekerd. Drie-en-twintig antwoorden! (het sigaren-kistje openend) Asjeblieft. Machines. Machines. Machines. Machines. Machines. Drieëntwintig machines.

Hein

Heb je die nog?

Pancras

Ik werd ziek. Twee maanden hebben ze in het kastje gelegen. Morgen gaan ze terug. Hier, drieëntwintig postzegels van ’n dubbeltje. Ik ben al z’n leven ziek geworden van die drieëntwintig liefdesbrieven en van die gezichten. Om van te rillen. En te denken, dat ze natuurlijk allemaal portretten van tien jaar geleden gestuurd hebben! (het kastje sluitend) Nou hak ik de knoop door. Al gaan jullie op je kop staan. Kijk zo’n huishoudboekje is! En talen! Wat weten jij en ik van talen?

Hein

Ik spreek aardig Engels...

Pancras

Als verzuurd bier. Maar zij! Pallesoe! Pallesoe! En rekenen! Ze rekent datje er dol van wordt. Hoeveel is zevenendertig maal honderdrieën-vijftig? Nou? ... Zitje als Piet Snot? ...

Hein

Zevenendertig maal honderddrieënvijfitg... eh...

Pancras

Ja, laat maar! Dat is werk waarvoor je hersens nodig heb. Nee, jij en ik hebben geen hersens! - Néé! -Daar ligt een kleedje van ’r op m’n stoel. Da’s knap. Daar zijn mijn kettingen van Amsterdam naar Berlijn niks bij!

En je moet ’r op de piano horen! Geen gat heb ik meer in m’n sokken. Geen stofje op de meubelen. Daar! (strijkt met een vinger over de

48