Schakels

Herman Heijermans

MARIANNE M’n man - hij is dood.

Pancras

... Ben jij weduwe?

Marianne

Ja. En ik heb ’n zoontje van tien.

Pancras

Waar haal je dat allemaal ineens vandaan? Daar wist ik niks van.

Marianne ’t Stond in m’n getuigschrift.

Pancras

Zo. Heb ik niet onder m’n ogen gehad. Laat ’s kijken, (zij zet de koppen opnieuw neer, ontschakelt het medaillon. Hij knipt het open) Is die jonge vent - dood? (zij knikt) Lang geleden?

Marianne

Negen jaar.

Pancras

Ben jij dan met een kind van ’n jaar blijven zitten? (zij knikt) En heb-je alleen je kop boven water gehouden? (zij knikt)

(de andere zij van ’t medaillon openknippend) En is dat - je zoon?

Marianne

Ja - toen hij een halfjaar was.

Pancras

Jouw gezicht! Wat ’n bul! Wat ’n benen! Wat ’n billen! Hahaha! ...

Marianne

Zestien pond woog-ie toen...

Pancras

Zestien pond! Woog jij je kinderen -je kind wil ik zeggen! (zij knikt) Heb ik nooit gedaan. Moet ik onthouden. Kan me van pas komen, hahaha! -En waarom haal je ’m niet hier...

Marianne

Wat ’n vraag! ’n Kind in betrekking...

Pancras

Betrekking! Is-die hier? Ja? Dan neem je ’m bij je.

Marianne

Ik zal verstandiger zijn, meneer.