Saltimbank

67

treuzelt naar de toiletschraag, ziet den bouquet_y schrikt, stuift op, smijt de draperie weg, dwijnt).

Joep (terug met de viool, verbaasd rond. Aujust wankelt binnen). Waar bien jij nóu weer geweest?

Aujust (ingehouden). Ze heeft de andre — in ’r haar....

Joep (onnoozel). Waas andere?

Aujust. 'n Róóie! (Een stilte — ^ boerijn klakt op de maat der muziek). As 'k *r hier had, zou ’k ’r worgen, met me gezonde poot worgen, worgen dat ze geen adem meer kreeg!

Joep. Aujust! Dummer Aujust! lek bien zooveel ouwer — iek heb zooveel meer van ’t leven gezien ....

Aujust (na een luisterende stilte). As ze ’n rooie in ’r haar steekt, mag-ie achter kommen, mag-ie ⁹r opzoeke.... (de vuist ballend). Dat zullen we zien! (rommelt in een koffer, grijpt een mes). Dat zullen we zien!

Joep. Aujust, doe geen dumme dingen! Jij zou je zelf’t ergste straffen! — Met zoo’n broodmes schil je aardappels, snij je bokking! — ’t Is