De schoone slaapster

Regent, ’t Is al genoeg! Ik dank je wel! (dicht op Sero) Glimlach je nog schavuit?

Sero. Niet zoo dicht bij m’n handen, Excellentie! (lachend, om z’n verwoedheid te bedwingen) ’t Is meer gebeurd, dat ’r ’n vuige moord geschiedde, ha-ha-ha!

— dader onbekend, ha-ha!  (tot den Hopman,

die zich tusschen hem en den Regent plaatst, de hand aan het gevest) Ik zou dat scheermes liever laten in z’n — in z’n schulp. Ik kruip al met ’n vlotte buiging in de mijne! (zet zich weer op de

Regent (die achteruit-geweken is). Dat’s over ’t toppunt heen! Zag jij ’t Jus?  Heb jij ’t opgelet?

Dat dreigt!.... Dat heeft gedreigd!.... Dat heeft den moed gehad z’n vuisten op te heffen en me met oogen aan te zien, of ik — hè-hè-hè!, hè-hè-hè! — of ik z’n maat, z’n rotgezel, z’n chère confrère, hè-hè-hè! (tot den Hopman) ’t Kind! Hier met de eedle erfgenaam van ’t schoone paar!... Dat heeft gedreigd, gedreigd!....

Hopman (Regina bedoelend) En die.. .

Regent (nijdig). Dat kind, dat kind, de dochter van dien koppelaar!

Sero. Een oogenblik! Is mijn kind hiér?

Regent. Ja, ja! Wij willen ’t zelve ondervragen, zelf getuigen laten. En dan____

163